Narysuj dwa kwadraty, tak by mniejszy z nich był obrócony o dowolny kąt oraz wierzchołki były zawarte w obwodzie większego

W każdej chwili mam dostęp do przekształconego punktu, tyle razy pisałem podobne aplikacje i nigdy nie korzystałem z funkcji tego typu :)

No chyba, że ja o czymś nie wiem i dostęp do nowych współrzędnych również posiadam używając tych funkcji?

Chodzi o to, że obliczanie na CPU rotacji każdej pierdoły spowalnia program. To co się da załatwić standardowymi narzędziami OpenGL, powinno być rozwiązywane za ich pomocą.

Tak czy siak w tym programie muszę mieć dostęp do wsp. wierzchołków nawet po przekształceniach, a raczej nie spowolni to jakoś znacząco programu.

Dalej nie wiem jak obliczać równania :P

Obliczasz przekątną mniejszego kwadratu i przekątna mniejszego kwadratu staje się bokiem dużego kwadratu.

PS. Nadal nie widzę uzasadnienia używania 'manualnej' rotacji :)

Chodzi o to, że obliczanie na CPU rotacji każdej pierdoły spowalnia program.

Ale rotacje i przesunięcia i tak są obliczane na CPU.

Najlepiej zaprzyjaźnić się z macierzami i shaderami, i przy transformacjach podawać odpowiednią wersję tego pierwszego do tego drugiego.

@up: tak? :P To tego nie wiedziałem :) dziwne, że w książce o tym nie pisali...

Nic dziwnego, działanie tych funkcji to szczegół implementacyjny… ale to, jak wygląda ich implementacja, staje się całkiem oczywiste, gdy się zapomni o używaniu fixed pipeline i zacznie się pisać tak, jak należy.

Obliczasz przekątną mniejszego kwadratu i przekątna mniejszego kwadratu staje się bokiem dużego kwadratu.


Ale to jest dla 45[STOPNI], a ja chcę dla dowolnego.